Scenariusz teatrzyku – Wakacyjne Snurkowanie – czyli czyim domem jest rafa koralowa, został stworzony przez Monikę Miłowską, na podstawie jednego z odcinków przygód Toli, Urwisa i Poli. Barwny, zabawny, pełen koników morskich, żółwi czy papugoryb teatrzyk, przybliży dzieciom obraz podwodnego świata.

Dzięki teatrzykowi Wakacyjne snurkowanie – czyli czyim domem jest rafa koralowa, dzieci będą potrafiły odpowiedzieć na kilka podstawowych pytań dotyczących świata podwodnego roślin i zwierząt. Na pewno dowiedzą się jakie zwierzęta zamieszkują płytkie wody mórz i oceanów.  Dlaczego należy chronić rafę koralową? Co zagraża temu przepięknemu światu?

Najnowsze badania naukowe pokazują, że świat podwodny związany z rafami koralowymi powoli umiera. Przez zmianę klimatu i ocieplenie wód mórz i oceanów, przez większe zakwaszenie jak i przez zanieczyszczenia powodowane przez działalność człowieka zniknęło już prawie 30% raf koralowych. Warto więc o tym podwodnym świecie mówić i przez zabawny i wciągający teatrzyk zachęcić dzieci do działań na rzecz środowiska.

SCENA I

Na scenę wchodzą dzieci. Ustawiają się w 2-3 rzędach z tyłu. Tola, Pola, Urwis i wuj Tadeusz stają przed dziećmi – gdzieś niedaleko łódki.
Narrator: Troje podróżników: Kotka Tola, piesek Urwis i sówka Pola przybyli do Egiptu, państwa położonego w Afryce Północnej. Wspólnie z wujem Tadeuszem chcą poznać podwodny świat raf koralowych.
Wuj Tadeusz: Chodźcie, załogo! Popłyniemy w stronę parku – jest tam najpiękniejsza rafa koralowa. Jeśli będziemy mieć szczęście, zobaczymy nie tylko rafę z tysiącem kolorowych ryb, ale także żółwie wodne i delfiny!
Pola: Naprawdę? Żółwie i delfiny też tutaj pływają? – pyta zaciekawiona Pola.
Wuj Tadeusz: Ha! Nawet rekiny! Ale nie bójcie się, one zwykle pływają dalej od brzegu. Ich raczej nie spotkamy… – śmieje się wuj.
Przyjaciele i wuj Tadeusz wchodzą na motorówkę i udają, że płyną w stronę parku. W tym czasie pozostałe dzieci stojące z tyłu śpiewają piosenkę „Niech żyją wakacje” (PIOSENKA nr 1). Dzieci w tylnym rzędzie na zmianę wykonują białą płachtą ruch góra-dół. Dzieci z przodu tak samo – ruch ma przypominać fale.

SCENA II

Wuj Tadeusz: Jesteśmy na miejscu! – woła wuj. Zanim zaczniemy snurkowanie, przypomnę Wam kilka ważnych zasad, które zna każda rybka.
Dzieci stojące z tyłu odkładają płótno. Biorą do ręki patyczki z rybkami. Wybrane zwierzątka morskie będą wypowiadały po jednym zdaniu. Mówiąc, mogą podnieść patyczek lub wystąpić krok do przodu, a następnie cofnąć się.
Rybka 1: Nie wolno niszczyć rafy. Nie wolno jej dotykać i odrywać jej kawałków.
Sówka Pola: Nawet małych? Nie można wziąć kawałka na pamiątkę?
Rybka 2: Ani kawałeczka. Rafa koralowa jest pod ścisłą ochroną.
Rybka 3: Rośnie bardzo wolno – tylko milimetr na rok. To tyle, co szerokość włosa. Zerwany kawałek rafy koralowej wielkości palca u ręki będzie się odbudowywał sto lat!
Wszystkie rybki: Nie można zbierać ani zrywać rafy.
Rybka 4: Rafa koralowa jest miejscem życia setek gatunków zwierząt.
Teraz każde dziecko trzymające symbol danego zwierzaka wypowiada głośno jego nazwę.
Papugoryba: Papugoryby!
Rozgwiazda: Rozgwiazdy!
Konik: Koniki morskie!
Żółw: Żółwie wodne!
Murena: Mureny!
Wuj Tadeusz: Dobrze, załogo. Za chwilę wyskakujemy. Wszyscy gotowi?
Tola: Ja tu zostanę, a wy płyńcie.
Wuj Tadeusz, Urwis i Pola wychodzą z łodzi. Udają, że zaczynają pływać (pieskiem, strzałką itd.). W tym czasie pozostałe dzieci rozchodzą się po całej sali i śpiewają piosenkę o rybce – (PIOSENKA nr 2).

SCENA III

Dzieci wracają na łódkę. Ponownie ustawiają się w 2-3 rzędach. Wuj Tadeusz, Urwis i Pola wciąż udają, że pływają. Do łódki z Tolą podchodzi Delfin.
Narrator: Spokojne podwodne zwiedzanie zostało zakłócone. Przy motorówce, z której podziwiała świat Tola, pojawił się Delfin. Nie wyglądał jednak na chętnego do zabawy i absolutnie nie był spokojny.
Delfin: Ratunku, ratunku! W pobliżu grasują kłusownicy! Zły krokodyl podłożył na dnie morza kilka ładunków wybuchowych. Chce zburzyć rafę koralową, poluje na najrzadsze gatunki ryb! Musicie nam pomóc!
Tola: Ojej! Delfinku, już płyniemy na pomoc!
Tola wyjmuje z kieszeni gwizdek. Gwiżdże 3 razy i wzywa pomoc.
Tola: Na pokład. Ruszamy na pomoc!
Wuj Tadeusz, Urwis i Pola wracają do łodzi i zajmują miejsca. Delfin staje przed łodzią i udaje jakby płynął przed nimi. Macha, by podążali za nim. Wuj Tadeusz wyjmuje telefon z kieszeni, wybiera numer i mówi:
Wuj Tadeusz: Sabah al hir! [Dzień dobry]. Halo? Policja? Sabah al hir, dzień dobry. Jestem w parku narodowym. Są tu kłusownicy, chcą wysadzić rafę koralową. Potrzebna jest pomoc!
Dzieci zaczynają śpiewać piosenkę „Ja jestem krokodylem” (PIOSENKA nr 3). W tym czasie z tyłu pojawia się Krokodyl i podkłada ładunki wybuchowe obok rybek.

SCENA IV

Po skończonej piosence delfin wskazuje palcem na krokodyla.
Delfin: To on! To on niszczy rafę koralową.
Wuj Tadeusz wyjmuje swój gwizdek i gwiżdże 3 razy.
Wuj Tadeusz: Stać! Nie waż się niszczyć rafy! Za chwilę będzie tu policja!
Z boku sali nagle zjawia się policjant. Woła przez megafon:
Policjant: Stać! Jesteś aresztowany!
Następnie łapie Krokodyla i wyprowadza go z sali.
Narrator: Ta historia dobrze się kończy. Bandyta został złapany, a rafa koralowa nie została uszkodzona.
Wszystkie dzieci stają obok siebie i łapią się za ręce.
Rybka 1: Musimy zacząć chronić nasze środowisko zarówno w Egipcie, jak i u nas w Polsce.
Rybka 2: Jeśli będziemy dbać o zwierzęta i rośliny, które nas otaczają, uda nam się zachować nie tylko rafę koralową, ale i Puszczę Białowieską czy lasy równikowe. Wuj Tadeusz: Wiecie co? Zastanówmy się razem, co możemy robić my, dorośli i wy, dzieci, aby w małych rzeczach, ale za to codziennie, chronić przyrodę!
Dzieci śpiewają piosenkę „Moja planeta” (PIOSENKA nr 4).

KONIEC