Człowiek przez lata ignorował zdolności zwierząt do odczuwania i wyrażania emocji. Do dziś, gdy sytuacja jest niedorzeczna, trudna, bezsensowna niektórzy komentują ją słowami “koń by się uśmiał”. Tymczasem zwierzęta potrafią komunikować swoje nastroje. Warto nauczyć się kilku sygnałów, które dają, by pokazać, w jakim stanie się znajdują. Konie najczęściej śmieją się w gonitwie za sobą. Ostrożność trzeba zachować odczytując śmiech psów. Pokazują one swoje zęby czasem ze złości, a nie jak mogłoby się nam wydawać z zadowolenia. W żadnym wypadku, nie przytulajmy się do obcych zwierząt. Może okazać się to bardzo niebezpieczne.

   W zadaniu oglądając obrazek i próbując przyporządkować do niego dźwięki, nauczymy się o sposobach wyrażania siebie przez kilka zwierząt. 

Cel:

– Nauczenie dzieci rozróżniania zwierząt hodowlanych od dzikich

– Nauczenie dzieci rozpoznawania zachowań zwierząt

Czas: 15 minut

Wyświetlamy na tablicy multimedialnej lub drukujemy w dużym formacie obrazek zwierząt załącznik 1.1.

Zajęcia rozpoczynam pogadanką na temat tego, że zwierzęta podobnie jak ludzie odczuwają ból, strach, radość i inne emocje. To w jakim są stanie pokazują jednak w nieco inny sposób. Patrząc na obrazek możecie się np. domyśleć, że zwierzaki z przedstawionego gospodarstwa są dobrze traktowane:

• świnia ma zakręcony ogon, a w gospodarstwach przemysłowych czasem obcina się je świniom, by nie obgryzały ich sobie nawzajem, gdy wpadną w złość, szczególnie, gdy przebywają w dużym stłoczeniu w jednym miejscu
• owca ma długi ogon, co oznacza, że nie była poddana bolesnemu zabiegowi skracania ogona do minimum

 W drugiej części zajęć nauczyciel odtwarza dźwięki z załącznika 1.2 i prosi dzieci:

1. by odgadły, które zwierzę wydaje taki dźwięk
2. czy jest to zwierzę gospodarskie (hodowane przez człowieka dla zaspokojenia jego potrzeb) czy zwierzę dzikie
3. czy można po tym dźwięku rozpoznać, w jakim nastroju jest zwierzę? jak wtedy reagować?

   Jest to w większości przypadków trudne, ale możliwe, np.:

Jeśli rozpoznamy, że pies jest rozzłoszczony (ma zjeżoną sierść, położone uszy, sztywne nogi, uniesiony ogon,

warczy, szczeka, pokazuje zęby, skacze dookoła osoby, którą osacza), najlepiej nie uciekać gwałtownie, nie patrzeć psu w oczy, stanąć do psa lekko bokiem na rozstawionych nogach lub przyjąć tzw. pozycję żółwia.

Jeśli rozpoznamy, że pszczoły są rozjuszone, najlepiej nie wykonywać szybkich ruchów, powoli oddalić się z miejsca zajmowanego przez rój.

Jeśli wiemy, że zwierzęta nie lubią jakiegoś zachowania np. byki drażni poruszająca się płachta materiału (nie jej kolor!) nie drażnijmy ich celowo w dany sposób.

Post powstał w ramach projektu współfinansowanego z Deutsche Bundesstiftung Umwelt przy współpracy z Naturschutzzentrum Oberlausitzer Bergland.