Mamy dla Was kolejną zespołową grę, doskonałą do przełamania lodów. Dzieci lubią się dzielić informacjami o sobie i rodzinie, skorzystajmy z tego. Mimo widocznych różnic (język, miejsce pochodzenia, płeć) wszystkie dzieci są do siebie podobne, szczególnie jeżeli chodzi o ulubione dania, kreskówki, zabawki. Poszukajmy tego, co nas łączy. Możemy też pokazać dzieciom, że różnienie się jest w porządku, każdy jest inny, a mimo to wszyscy możemy się lubić i przyjaźnić.

Krok 1 Kto ma podobnie jak ja?

Siadamy w kręgu wraz z dziećmi. Nauczyciel wstaje i mówi np.: Lubię jazdę na rowerze. Kto z was lubi jazdę na rowerze, niech wstanie. Dzieci, które też lubią jazdę na rowerze, wstają. Wszyscy stojący machają do siebie, a następnie wszyscy siadają.

Następnie, zgodnie z ruchem wskazówek zegara, dzieci kolejno wstają i mówią, co potrafią, co lubią lub czego nie lubią, o czym marzą itd. Osoby w kręgu, które mają podobnie czy też lubią podobne rzeczy, wstają. W taki sposób przechodzimy całą rundę, gdzie dzieci widzą, kto jest podobny do nich pod różnym względem.

Krok 2 Kto ma inaczej?

Tym razem zasady są odwrotne niż przy pierwszej turze. Dzieci wciąż mają za zadanie powiedzieć, co lubią, co potrafią, o czym marzą, ale na koniec pytanie brzmi: Kto ma odwrotnie niż ja (i tego nie potrafi, nie lubi)? Dzieci odpowiednio wstają lub nie.

Krok 3 Ja mam tak, a ty?

Trzecia runda ukaże jeszcze więcej różnic niż runda pierwsza. Pokaże też dzieciom, że to zupełnie normalne i w porządku, że wszyscy lubimy nieco inne, odmienne rzeczy.

Tym razem mówimy, co lubimy, co potrafimy, co będziemy robić w weekend. Gdy już powiemy swoje preferencje, zadajemy pytanie A wy / A wasz? np. Mój ulubiony kwiatek to tulipan. A wasz? Dzieci po kolei mówią: Mój róża, A mój, też tulipan, Mój koniczynka.

Post powstał we współpracy z Americares, organizacją zajmującą się ochroną zdrowia i rozwojem, która ratuje życie i poprawia zdrowie ludzi dotkniętych ubóstwem lub katastrofą.